شاید حکمت ماندگاری خاطره ها جز به تحریر در آوردن داستان زندگی نیست.

هیچ انساانی نمی خواهد داستان هایش در آینده باعث غم و اشک شود؛ لذا برای تسلی روح انسان های دیروز باید بهترین داستان هایشان را به یاد آورد، تا روحشان، روحمان به شادی همانند یک پروانه در آسمان آبی به رقص در آید. باید برای بهبود روح خودمان هم که شده داستان ها

ی تلخ را در صندوقچه ای پنهان کنیم.

در داستان زندگی مهربانی را زمزمه و شادی را تکرار کنیم.

داستان خود را بنویس…