حکاکی لیزر، زیر مجموعه ای برای علامتگذاری است. علامتگذاری لیزر دسته بندی وسیعی از روش هایی است که علامت هایی را بر روی یک شی بر جا می گذارد که شامل تغییر رنگ به علت تغییرات شیمیایی، مولکولی، ذغال سنگ و غیره است. تأثیر علامتگذاری با لیزر برای برخی از رنگ ها بیشتر است که شدت آن، بستگی به پلیمرهای حساس به لیزر و آلیاژهای فلزی جدید دارد.
اصطلاح “laser marking” به عنوان یک اصطلاح عمومی برای طیف گسترده ای از شیوه های پوشش از جمله چاپ، علامتگذاری با حرارت و علامتگذاری با اشعه لیزر استفاده می شود. ماشین آلات مورد استفاده برای حکاکی لیزر و علامتگذاری لیزر همانند هم هستند، به طوری که این دو اصطلاح گاهی اوقات برای کسانی که بی تجربه اند، گیج کننده است.

یک دستگاه حکاکی لیزری دارای سه قسمت اصلی است: 1- لیزر 2- کنترل کننده 3- سطح
لیزر مانند مداد است که به پرتو منتشر شده از آن اجازه می دهد تا کنترل کننده، الگوهایی را که بر روی سطح ایجاد شده است را ردیابی نماید. کنترل کننده جهت، شدت، سرعت و حرکت و گسترش پرتو لیزر به سمت سطح است.

سه نوع ماشین حکاکی وجود دارد که شایع ترین آن X-Y است که معمولا سطح دستگاه ثابت است و اشعه لیزر در جهت محور XوY حرکت می کند. گاهی اوقات لیزر ثابت است و قطعه حرکت می کند و گاهی اوقات قطعه در جهت محور Y و لیزر در جهت محور Xحرکت می کند.

نوع دوم، برای استفاده قطعات استوانه ای است که در آن لیزر از یک محور مارپیچی ظریف عبور می کند و تصاویر را بر اساس یک ردیف تعریف می نماید.

نوع سوم، در این نوع لیزر و سطح ثابت هستند و پرتو لیزر بر روی سطح حرکت می کند.

نقطه ای که لیزر، سطح را لمس می کند باید در نقطه کانونی لیزر باشد و معمولا سیستم لیزر چشمی با نقطه کانونی آن مترادف است.
دود ناشی از حکاکی لیزر بسیار مضر است و این دود باید توسط دمنده ها و یا پمپ خلاء به محیط بیرونی کشیده شود.

علامتگذاری مواد آلی مانند چوب، که به کربن استفاده شده در آن بستگی دارد و همچنین باعث تیره شدن سطح و نشانه ها با کنتراست بالا می شود. قدرت لیزر مورد نیاز برای حک بر روی چوب جنگلی گردو، ماهون و افرا در حدود 10 وات، بسته به نوع لیزر می باشد.

هر پلاستیک دارای خواص خاص خود می باشد همچنین تابش اشعه لیزر می تواند سبب تغییرات شیمیایی، ذوب و یا تبخیر مواد گردد. بعضی از پلاستیک ها به راحتی و تعدادی هم به سختی چاپ می شوند.

فلزات به عنوان مواد مقاوم در برابر گرما هستند و علامتگذاری بر روی فلزات نیازمند تابش اشعه لیزر بسیار بالا می باشد. قدرت لیزر به طور متوسط منجر به ذوب شدن و تبخیر ماده می شود.

از آنجایی که با سنگ و شیشه به راحتی می توان گاز را روشن کرد پس این ها یکی از مناسب ترین ابزارها برای حکاکی هستند. زمانی که لیزر به سنگ یا شیشه اصابت می کند، اتفاقات جالب توجهی می افتد؛ مانند شکستگی. منافذ روی سطح در معرض کریستال ها قرار می گیرند و زمانی که به سرعت گرم شوند، به قطعات کوچکی تبدیل می شود. بنابراین لیزر ها برای تزئین شیشه مورد استفاده قرار می گیرند.

حکاکی لیزر مستقیم از سیلندر و صفحات چاپ فلکسوکوئیک، در دهه 1970 آغاز شده است. اولین بار در لیزر، کربن دی اکسید استفاده شد که با این فرآیند هیچ فرسایشی ایجاد نشد. قبل از سال 2000، لیزر روی مواد پلاستیکی دارای کیفیت پایینی بود. به طوری که مواد پلاستیکی که دارای ساختاری خشن بودند؛ کیفیت بالاتر برای لیزر روی این مواد غیر ممکن بود. همچنین در سال 2004، حکاکی مستقیم بر روی صفحات پلیمری معرفی شد که رقابت را در این زمینه به وجود آورد به طوری که توانایی حکاکی بر روی مواد پلاستیکی با کیفیت بالا را داشت. از آن به بعد این نوع حکاکی، به عنوان اولین راه واقعی دیجیتال شناخته شد.

قبل از دهه 1980، رول های anilox توسط انواعی از فرآیندهای مکانیکی ساخته می شدند و گاهی اوقات با سفال جهت افزایش طول عمر افشانده می شدند. در طول دهه 1980، دستگاه های حکاکی لیزری تولید شدند که توانستند به طور مستقیم سطوح سرامیکی را جلا دهند. از آن زمان به بعدQ-switched YAG لیزرهایی را مورد استفاده قرار دادند که پرتوهای لیزری متمرکزتر و قدرت فرکانس بیشتری را داشتند. از حدود سال 2000 به بعد، فرآیند حکاکی لیزر توسط لیزرهای فیبری صورت گرفت.