کاغذ یک جسم سفید است که عمدتا برای نوشتن استفاده می شود، و ابتدا در چین باستان اختراع شد.
اولین مرحله تولید کاغذ در چین در طول دوره “هان” ثبت شده است. در طول قرن هشتم، کاغذ سازی چینی به دنیای اسلام گسترش یافت، در حالی که کارخانه کاغذ سازی برای ساخت پول استفاده می شد. در قرن 11، کاغذ سازی به اروپای میانه آورده شد و بعدها پیشرفت هایی در فرآیند تولید کاغذ در قرن نوزدهم با اختراع کاغذ بر پایه چوب صورت گرفت.

کلمه کاغذ به طور علمی از پاپیروس در یونان باستان مشتق شده است. پاپیروس یک کاغذ ضخیم است که از گیاه پاپیروس تولید می شود. در مصر باستان و جوامع مدیترانه ای برای نوشتن به مدت طولانی، مورد استفاده قرار می گرفت. پاپیروس یک گیاه خشک می باشد، در حالیکه کاغذ از الیاف ساخته شده است که خواص آن توسط تجزیه تغییر می کند.

شواهد باستان شناسی از کاغذ سازی در طول دوره سلسله “هان” خبر می دهد ولی نمی توان تاریخ دقیق آن را کشف کرد. اولین قطعه کاغذ موجود در fragment در “گانسو” کشف شد به طوری که به سال های 179 تا 414 قبل از میلاد می رسد و قطعه های کاغذی موجود در Dunhuang به 65 سال قبل از میلاد می رسد. همچنین یک نوآوری در تولید کاغذ صورت گرفت و آن هم استفاده از الیاف، تور ماهیگیری، کنف، در تولید کاغذ بود به طوری که باعث کاهش هزینه های تولید کاغذ شده بود.

در طول دوره Shang ( 1050-1600قبل از میلاد مسیح) و دوره Zhou (1050-256 قبل از میلاد)، سلسله چین باستان اسناد خود را معمولا بر روی استخوان و یا بامبو می نوشتند که این مواد به شدت سنگین بودند و برای حمل و نقل بسیار سخت بودند. همچنین بعضی افراد بر روی ابریشم هم می نوشتند ولی این وسیله بسیار گران بود. بنابراین “Tshai Lun” ایده ساخت کاغذ از پوست درختان، بقایای کنف، قالی، پارچه و تور ماهیگیری را آغاز کرد. او این ایده را به امپراطوری فرستاد و بسیار مورد ستایش قرار گرفت. به طوری که تقاضا برای کاغذ افزایش یافت و در همان سال 1.5 میلیون ورق کاغذ به پایتخت فرستاده شد.

از قرن چهارم میلادی تا حدود سال 1500، بزرگترین مجموعه کتابخانه ها در چین ایجاد شد و در حدود سه تا چهار برابر، بزرگتر از مجموعه کتابخانه ای اروپا بود. همچنین کتابخانه های امپراطوری در چین بسیار استثنایی بود و استفاده از آن ها بسیار محدود بود. با این حال، در قرن نهم، گسترش و توسعه کاغذ در خاورمیانه رواج یافت به طوری که در بین قرن 9 تا اوایل قرن 12، کتابخانه هایی در قاهره، بغداد ایجاد شد.

پس از تولید کاغذ در مرکز چین، تولید و استفاده از کاغذ به طور پیوسته گسترش یافت.
ویتنام: کاغذ در قرن سوم به ویتنام گسترش یافت.
کره: کاغذ در قرن چهارم به کره منتشر شد.
ژاپن: کاغذ در قرن پنجم وارد ژاپن شد.
هند: کاغذ در قرن هفتم وارد هند شد، با این حال استفاده از کاغذ تا قرن 12 در آنجا گسترش نیافت.
جهان اسلام:
گفته شده که راز کاغذ سازی از دو زندانی چینی در نبرد طالس به دست آمد که منجر به احداث اولین کارخانه کاغذی در جهان اسلام شد که در سمرقند (امروزه ازبکستان) تأسیس شد. همچنین تولید کاغذ در بغداد آغاز شد، جایی که کاغذ سازی از یک هنر به یک صنعت تبدیل شد. مسلمانان در قرن نهم از کاغذ برای نوشتن نسخه هایی از قرآن استفاده می کردند و تولید کاغذ از طریق تجار مسلمان در قرن سیزدهم به هندوستان معرفی شد.

قدیمی ترین کاغذ شناخته شده در غرب متعلق به کتاب دعا، در قرن 11 می باشد. در سال 1432 یک کارخانه کاغذ سازی در سوئیس تأسیس شد.

در طی قرن ها، تا زمانی که ماشین آلاتی در زمینه تولید کاغذ ساخته شوند، مردم با استفاده از الیاف چوبی، کاغذ می ساختند. ماشین های قدیمی تر دستگاه کاغذ سازی پایه ای برای بسیاری از دستگاه های مدرن بودند. به طوری که “Nicholas Louis Robert” از فرانسه، در سال 1799 مجوز ثبت برای دستگاه کاغذ سازی را گرفت. همچنین در سال های بعد با اختراع خودنویس و مداد های تولید شده و اختراع دستگاه فشار بخار، تغییر عمده ای در اقتصاد و صنعت در قرن نوزدهم شکل گرفت.