بزرگترین اثر گسترش دانش، در فرم کلمات چاپی بود که مدت ها قبل یوهان گوتنبرگ دستگاه چاپ را در آلمان در اواسط قرن پانزدهم میلادی اختراع کرد. جوهر در زمان های اولیه مخلوطی از دود چوب و چربی حیوانی بود که با ژلاتین پوشیده شده بود.
جوهر در همه جا استفاده می شود؛ برای چاپ برچسب غذا در سوپر مارکت ها، روزنامه ها، تبلیغات و در قلم ها.

تاریخچه جوهر:
مصری های باستان و چینی ها، هر دو در حوالی 2500 سال قبل از میلاد مسیح جوهر را تولید کردند. آن ها از ذرات ریز کربن به نام “lampblack” استفاده می کردند.
علیرغم این که جوهرهای قدیمی خام و یا ناپخته بودند، با این حال باستانی ها تلاش می کردند که آن ها را پایدار نگه دارند. در باستان کلمه عبری برای جوهر “deyo” بود که ترجمه آن به معنای “سیاه بودن” می باشد.

جوهر و تولید آن تا حدودی گیج کننده بود و مسئله مهم مربوط به دوام آن بود؛ به خصوص زمانی که در معرض نور خورشید قرار می گیرد. انواع مختلف کاغذ، مقادیر متفاوتی از جوهر را جذب می کنند.

بین قرن هشتم و یازدهم یک جوهر شیمیایی، که از اسید تانیک و نمک آهن درست شده بود به یک رنگ محبوب توسط رزین تبدیل شد. برای درک ساختار شیمیایی جوهر، لازم است که خواص شیمیایی که برای تولید آن به کار رفته است، مشخص شود.
جوهرهای آبدار دارای افزودنی هایی هستند تا جوهر حاصل از آن خیلی سریع خشک نشود. در دنیای پیچیده امروز، جوهر باید با نوع ماشین آلات مورد استفاده، سازگار باشد. به طوری که چاپگرهای جوهر افشان صنعت چاپ را تغییر دادند.

علیرغم مشکلات اولیه جوهر افشان ها، فرآیند تولید آن ها در حال حاضر بهبود یافته است به طوری که رنگ ها محو نمی شوند و درخشندگی خود را از دست نمی دهند. این توسعه به خودی خود بسیاری از جنبه های کسب و کار را متحول کرد.

انواع جوهر:
سه نوع اساسی جوهر وجود دارد:

• جوهر به همراه رنگدانه، جوهرهای چسبناک چینی در این گروه قرار دارند که رنگدانه آن ها به رنگ سیاه می باشد. به طور کلی، جوهر چسبناک به عنوان بهترین نوع از تمام جوهرها در نظر گرفته شده است. هر چند در خصوص خواص، مخصوصا هنگام نوشتن بر روی کاغذ مدرن، تفاوت هایی وجود دارد.
• جوهرهایی با مواد رنگی اضافه شده مانند جوهر خودنویس ها.
• جوهرهای حاوی مواد شیمیایی مانند جوهر “iron gall”.

جوهر هندی(جوهر چینی):
چینی ها تمایل به استفاده از قلم موهای کوچک، به جای استفاده از قلم داشتند. جوهر هندی به شکل مایع و با صمغ عربی مخلوط شده است. گاهی اوقات هندی ها کافور را به جوهر اضافه می کنند. جوهر هندی جوهر نوشتن است، اما در میان هنرمندان و مهندسان محبوبیت بیشتری دارد. محبیوبیت زیاد این رنگ به علت خشک شدن سریع و رنگ سیاه شدید آن و چسبناکی آن است.

آن ها رزین ها را با قیر یا روغن می سوزاندند و سپس عسل یا صمغ را قبل از اینکه کل مخلوط فشرده و خشک شود به صفحات اضافه می کردند و زمان نوشتن، آب به آن اضافه می کردند. جوهر اولیه به دو دلیل به شکل قرص فشرده می شد؛ به دلیل کمبود فضا برای ذخیره جوهر و انتقال آسان آن.

چینی ها با مخلوط دود و روغن و محتوای ژلاتین پوست حیوانات، خط هیروگلیف (hieroglyphics) را به وجود آوردند.

در بسیاری از تمدن های باستان هنر رنگرزی وجود داشت به طوری که بعضی از این تکنیک ها هنوز هم استفاده می شود. رنگ ها به طور کلی قرمز، بنفش، آبی، قرمز، زرد، سبز، سفید و سیاه بود. رنگ های مختلف برای نمایش یک تصویر استفاده می شد. رنگ سبز به معنی بازسازی و رشد دوباره است، اما همچنین رنگی است که برای نشان دادن رفاه استفاده می شود. رنگ سفید نشانه خلوص و بیگناهی است و کاملا متضاد با سیاهی که به معنای فاجعه، بدبختی و رنج است. رنگ آبی، نماد وحی است و در دین هندو به معنای خوش شانسی است، و رنگ بنفش رنگ پادشاهان بود.

رنگ آبی از چوب به دست آمده و مصریان باستان از کبالت و اکسید مس استفاده می کردند. رنگ زرد به طور معمول از گیاه زغفران و رنگ قرمز از سرب و روی به دست آمده است و نام قرمز از یک حشره عربی به نام “Kermez” به دست آمده است.

پارچه یکی از مهم ترین کالاها در آن زمان برای تجارت بود، و اساس بسیاری از صنایع اولیه، و رنگ پارچه به ارزش طلا بود به طوری که رنگ های تیره نسبتا ارزان بود ولی رنگ های روشن به دلیل تهیه دشوار آن بسیار گران بود.

نقاشی از زمان مصری های باستان همچنان باقی مانده به طوری که آن ها دارای دو نوع نقاشی هستند؛ نقاشی دیواری (نقاشی روی آهک مرطوب که به طور کامل رنگ را جذب می کند) و “cara-colla” (موم)، و هیچ دلیلی وجود ندارد که هر دو نوع، رنگدانه ها را نداشته باشند. ساخت دقیق جوهرهای باستانی در طول قرن ها از بین رفته است و چیزی که مسلم به نظر می رسد، نوعی نوشتن در مصر و چین بود که مدت ها قبل در اروپا تکمیل شده است.

انواع جوهر:
جوهر نامرئی:
یک نوع جوهر که به عنوان جوهر جاسوسی و یا جوهر مخفی وجود دارد که از نشاسته برنج برای تولید این جوهر در سال 1857 استفاده می کردند. شایع ترین جوهر ساخته شده از کلرید کبالت است، زمانی که قبل از نوشتن جوهر خشک شود به رنگ صورتی بسیار کمرنگ در می آید و اگر یکبار جوهر گرم شود به رنگ آبی روشن متمایز می شود و زمانی که فنولفتالین به جوهر اضافه شود، تا زمانی که در معرض بخارات آمونیاک قرار نگیرد، نامرئی می شود.

جوهر ماشین چاپ:
پایه و اساس جوهر این دستگاه معمولا روغن کرچک است، زیرا به آرامی خشک می شود. بیشتر تسمه های این ماشین ها دو رنگ دارند، اما هر قسمت از دو مخزن از رنگ جداگانه تشکیل شده است. و برای جلوگیری از ادغام دو جوهر باید در تسمه ها یک جدا کننده وجود داشته باشد. با این حال *ویسکوزیته دو جوهر باید برابر باشد که رنگ ها را ترکیب نکند.

جوهر پرینتر:
اولین جوهر چاپی که تا سال 1864 از آن استفاده می شد از سوزاندن سقز، قیر و رنگ روغن و نفت خام به دست می آمد.